Michał Kupisz - Sześcian

Laureat Grand Prix X Olsztyńskiego Biennale Sztuki - O Medal Prezydenta
4 października – 21 października, sala kameralna

Ceny biletów:
Bilet normalny - 10 zł
Bilet ulgowy - 5 zł
Weekendy - 5 zł
Piątki - 1 zł, ekstra bilet dla gości indywidualnych

Pomysł przedstawienia przekroju prac mojej dotychczasowej twórczości oraz głównych źródeł inspiracji, nawiązuje w bardzo swobodny sposób do starożytnych teorii filozoficznych, opartych o koncepcję czterech żywiołów, zrodzonych na drodze filozoficznych poszukiwań podstawowej zasady (Arche), leżącej u podstaw całej otaczającej nas rzeczywistości. Zainspirowany późniejszą, zsyntetyzowaną przez Platona i Arystotelesa koncepcją żywiołów, w swojej wystawie wykorzystuję sześcian, jako jedną z pięciu figur geometrycznych platońskiej teorii wyjaśniania porządku świata, odnosząc ją do własnych poszukiwań twórczych i prób interpretacji rzeczywistości, przefiltrowanej przez własne myśli, uczucia, emocje, wrażliwość.

Według platońskiej koncepcji żywiołów materia zbudowana jest z małych niepodzielnych cząstek (atomów), które różnią się między sobą kształtami. Atomy łączą się w różnych proporcjach, co daje w efekcie różnorodność rzeczy. Kształty te odpowiadają czterem podstawowym żywiołom (ogień, ziemia, powietrze, woda) a określają je wielościany foremne, zwane bryłami platońskimi.

Nawiązując do platońskiego sześcianu, symbolizującego ziemię, personifikuję go, starając się odnieść do jego wnętrza, zajrzeć w głąb jego struktury, wniknąć przez zwoje mózgu do myśli i odczuć, które mnie określają oraz symbolizują wszystko, co ziemskie, a więc i ludzkie. Wnętrze sześcianu to przestrzeń, którą tworzymy, która nas otacza, którą określamy, to dom, pokój, ściany, sufit i podłoga. Sześcian to w końcu my sami, czyli istoty ziemskie zamknięte w sześciu ścianach swojej głowy, stanowiącej schronienie dla naszego jestestwa. Nasza wolna wola, świadomość, ciekawość poznawcza, instynkty i popędy, radość i smutek, lęk i odwaga, a także nieskrępowana wyobraźnia, to tylko niektóre z elementów układanki, jaka składa się na obraz człowieka, z jednej strony - jako jednostki wolnej, pięknej i nieskrępowanej oraz płochliwej, kruchej, wiotkiej i słabej - z drugiej. Prace są rozważaniami na temat funkcjonowania jednostki w koegzystencji z otoczeniem, przyrodą i przestrzenią, którą stara się ona zorganizować i uporządkować, według własnych koncepcji porządku świata. To także obserwacje, a na ich podstawie - subiektywne poszukiwania własnej teorii ukrytego porządku świata. / Michał Kupisz

Michał Kupisz. Absolwent Wydziału Nauk Społecznych i Sztuki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, dyplom w 2006 roku. Uczestnik, organizator i współorganizator indywidualnych oraz zbiorowych wystaw fotograficznych. Po studiach odbywając kilkumiesięczny staż w regionalnym ośrodku TVP3 Olsztyn, odkrył w sobie fascynację nowym medium i zawodem operatora filmowego. Od tamtej pory to właśnie film stał się nowym środkiem artystycznego wyrazu a kamera narzędziem, służącym jego urzeczywistnieniu. Filmowe zainteresowania pogłębiał potem w Warszawskiej Akademii Filmu i Telewizji, gdzie zrealizował m.in. filmy: Mój zawód, Bon vivant, oraz dyplomowy Lawendowy wiatr, kończąc szkołę z wyróżnieniem. Swoją pasję i zamiłowanie do sztuki stara się wyrażać poprzez skupienie swoich zainteresowań i twórczych poszukiwań na człowieku oraz jego koegzystencji z przestrzenią w jakiej przychodzi mu żyć, w której się porusza, którą organizuje, zajmuje i tworzy. Obecnie realizuje artystyczne projekty filmowe, a także prowadzi warsztaty filmowe, połączone z upowszechnianiem wiedzy z zakresu historii kina i jego początków.